In 2008 waren we opzoek naar een nieuwe uitdaging. Na een aantal jaren gevlogen te hebben in de F3A-x klasse wilde we overstappen naar de F3A klasse.
Aangezien we alle modellen zelf ontwerpen was het geen discussie dat we voor deze klasse ook weer ons eigen model gingen ontwikkelen. Het leuke aan een F3A model is dat je het model een eigen karakter kunt meegeven aangezien het voor deze klasse geen schaal model hoeft te zijn. Er werd begonnen met het uiteenzetten van de hoofdlijnen (architectuur). Dit doen we altijd in een 2D CAD omgeving omdat je dan focus houd op verhoudingen en aerodynamica en niet direct op het esthetisch design. Nadat de architectuur was uitgezet zijn we begonnen met het verder ontwikkelen van het model in 3D CAD. Eerst het esthetisch design later zijn de constructie principes bedacht en doorgevoerd in 3D CAD. Het model moest een eigen karakter krijgen en zeker niet lijken op de aanwezige modellen op de wedstrijden. Op de neus zijn de nodige uren ingestoken uiteenlopend op design keuzes.
Na het definitief ontwerp zijn we begonnen met het aanmaken van de mallen. Na enige jaren ervaring te hebben in het 2D frezen hebben we voor de Orange voor het eerst een poging ondernomen om de mallen direct vanuit CAD 3D te frezen (CNC). Dit heeft ons een hele kerstvakantie gekost maar uiteindelijk zijn we er in geslaagd een eerste mal te frezen.
Nadat de positieve modellen waren gefreesd zijn we ook begonnen met het eerste model. Aangezien we beide wilden instromen in de F3A zijn we eerst begonnen met 1 model. Deze hebben we in een hoog tempo klaar gemaakt. Het eerste model was uitgevoerd met een 26cc OS (methanol) motor. Het model hebben we gevlogen en er zijn nogal wat wijzigingen nodig geweest om het neutraal vliegend te krijgen. Het eerste model werd aan de kant gezet en er werd begonnen met een 2e model. Dit model kreeg alle wijzigingen doorgevoerd. Vleugel werd naar voren geplaatst, het stabilo werd verder om laag gezet, ook kwam er een instelhoek van 0,5 graad in en werd de rug van het model verlaagd.
Het 2e model werd uitgevoerd met een Plettenberg electro motor met 10s Litium Polymer accu’s. Met deze versie zouden we instromen in de F3A.
Michel heeft 2 wedstrijden mee gevlogen. Vanwege een nieuwe functie op het werk kon Michel niet afdoende trainen om competatief te kunnen deelnemen aan de wedstrijden. Besloten werd om dit kortstondige traject in de ijskast te zetten.
Het ontwerp is nog wel volledig gedetailleerd in CAD en vast gelegd met als doel eventueel later een nieuwe poging te ondernemen.
Michel & Richard